powietrze glebowe
Encyklopedia PWN
agromelioracje
zabiegi z zakresu agrotechniki i melioracji, o kilkuletnim działaniu, przeprowadzane na glebach o niekorzystnych dla roślin stosunkach wodno-powietrznych;
[gr. agrós ‘rola’, łac. melioratio ‘ulepszenie’],
mikrobiologia
jedna z nauk biologicznych, zajmująca się badaniem i wykorzystaniem drobnoustrojów;
[gr.],
proces pobierania przez roślinę dwutlenku węgla z powietrza (lub z wody) oraz roztworów soli mineralnych ze środowiska glebowego (lub wodnego);
syn Horace’a Bénédicta, szwajcarski agrochemik, fizjolog roślin i geolog.
hydrol. stosunkowo długotrwały okres z brakiem opadów atmosferycznych lub z dużym, w porównaniu ze średnimi wartościami wieloletnimi, ich niedoborem, występujący przeważnie w letnim półroczu;
fizjol. mineralna gospodarka roślin, całokształt zjawisk i procesów związanych z udziałem pierwiastków nie wchodzących w skład wody i dwutlenku węgla w funkcjach życiowych rośliny;
